Skrzynie i kufry – wielowiekowa historia przechowywania

Skrzynie, nazywane dawniej arcami lub pudłami, to jedne z najstarszych mebli użytkowych, służących zarówno do przechowywania, jak i jako siedziska czy elementy wyposażenia podróżnego​. W starożytności popularne były dug-out chests, czyli skrzynie wydrążone z jednego pnia, które w średniowieczu przekształciły się w bardziej złożone formy, często zdobione kutymi okuciami​. W gotyku pojawiły się masywne, słupowe skrzynie dębowe, a w renesansie i baroku dominowały bogato intarsjowane cassone – włoskie skrzynie posagowe o kunsztownych zdobieniach i rzeźbionych detalach​.

Kufry – funkcjonalność i elegancja

Kufry, znane także jako bahut we Francji czy sunduk w Rosji, były szeroko wykorzystywane zarówno jako meble podróżne, jak i elementy wyposażenia domowego​. Ich ewolucja przebiegała od prostych pojemników po bogato dekorowane egzemplarze z mosiężnymi okuciami, stosowane w barokowych i rokokowych wnętrzach. Szczególną kategorią były kufry żelazne, takie jak armada chests, które pełniły rolę sejfów w XVI–XVIII wieku​. W XIX wieku popularność zyskały kufry podróżne, wykorzystywane przez arystokrację do przewożenia odzieży i kosztowności.

Skrzynie posagowe i specjalistyczne – od madia po huche

Skrzynie od wieków miały swoje wyspecjalizowane odmiany. W Polsce szczególnie popularne były skrzynie posagowe, często malowane i dekorowane herbami, które panny młode otrzymywały jako część wyprawy​. We Francji funkcjonowały bogato zdobione corbeille de mariage, przeznaczone na biżuterię i kosztowności ślubne​. Natomiast madia, włoska skrzynia na chleb, była podstawowym elementem wyposażenia gospodarstw domowych w średniowieczu i renesansie​. W średniowieczu powszechne były także huche – duże skrzynie do przechowywania zboża i odzieży, które służyły także jako siedziska​.